Perz nazywany jest również zagłuszczycą, ponieważ jest to chwast, którego nie jest łatwo wytępić z ogrodu. Bardzo dobrze rośnie na żyznych glebach, istnieje wiele odmian perzu, w naszym kraju rosną cztery gatunki perzu, ale tylko perz właściwy (Elymus Repens) ma właściwości lecznicze. Substancje lecznicze znajdują się w kłączach rośliny, czyli w tej części, która dla ogrodników przysparza najwięcej trudności.
Terapeutyczne właściwości perzu
Perz właściwy zawiera między innymi:
- potas,żelazo,
- krzemionkę,
- witaminę C,
- inulinę.
Inulina to wyjątkowo cenny składnik, który ma on zdolności prebiotyczne, sprzyja rozwojowi flory bakteryjnej w jelitach. Perz zawiera także inozytol, nazywany witaminą B8, który bierze udział w syntezie hormonów oraz może poprawiać nastrój, ponieważ wspomaga pracę neuroprzekaźników. Perz ma działanie moczopędne, pomaga w pozbyciu się toksyn z organizmu, wskazane jest picie naparów z perzu w przypadku zapalenia pęcherza moczowego i występowania kamieni nerkowych.
Korzystne właściwości perzu są też wykorzystywane przez diabetyków, ponieważ obniża poziom cukru w organizmie. Można go stosować nie tylko w postaci herbatek, ale również jako dodatek do sałatek i innych potraw. Obniża również poziom złego cholesterolu LDL. W przeszłości był często stosowany, jako środek wspierający pracę wątroby i żołądka. Zażywano go również w przypadku napadów kaszlu i gruźlicy, ponieważ ma również właściwości wykrztuśne i antybakteryjne. Napar z kłączy perzu działa odtruwająco na organizm, pomaga w objawach dny moczanowej, chorobie reumatycznej i zatruciach.
Zawartość krzemionki sprawia, że sproszkowany perz można stosować jako dodatek do maseczek stosowanych na twarz, powodują one wzmocnienie naturalnej bariery ochronnej skóry oraz jej uelastycznienie.
Przepis na napar z kłącza perzu
W celu przygotowania naparu trzeba włożyć do garnka 1 stołową łyżkę rozdrobnionych kłączy perzu, zalać je 1 szklanką wody i gotować pod przykryciem około 10 minut. Napar należy stosować 2-3 razy dziennie po pół szklanki około 1 godziny po posiłku. Tak terapia powinna trwać 1 miesiąc.
